27 października odbyło się czwarte spotkanie z cyklu Życie rzeczywiste, nie zapowiedź. Idee Korczaka we współczesnej praktyce pedagogicznej. Spotkanie prowadziła Julia Dmeńska ze Stowarzyszenia Mierz Wysoko, pedagożka, edukatorka, założycielka Wawerskiego Klubu dla Rodzin.
Spotkaniu towarzyszyły słowa Janusza Korczaka „Nie despotyczny nakaz, ale taktowne porozumienie”. Rozmawialiśmy o tym, jakie zalecenia przekazywał Korczak wychowawcom i nauczycielom oraz w jaki sposób stosować te zalecenia w praktyce pedagogicznej.
Na poprzednich trzech spotkaniach nasza praca i dyskusja skoncentrowana była na tym, jak jako dorośli możemy wpływać na rozwój dziecka:
- tworzyliśmy dekalog szacunku do dziecka w praktyce,
- pracowaliśmy nad praktyką włączania dzieci do podejmowania decyzji w przedszkolu,
- dyskutowaliśmy o motywacji dziecka do poznawania świata, uczenia się.
Czwarte spotkanie to pewien przełom – od tej pory bowiem więcej czasu będziemy poświęcać sobie, czyli dorosłym, w myśl słów Korczaka: „Sam jesteś dzieckiem, które musisz poznać, wychować i wykształcić przede wszystkim”. Pytania jakie będą nam towarzyszyć to: Jakich wskazówek udzielał nam Korczak? Co mówi do nas: pedagogów, wychowawców, rodziców, nauczycieli o naszej pracy z dziećmi?
Te zagadnienia podejmujemy w bardzo konkretnym, praktycznym celu – nasza dorosła postawa wobec innych dorosłych znacząco wpływa na to, jakie warunki rozwojowe stwarzamy dzieciom.
Spotkania Janusza Korczaka z dorosłymi zaowocowały wypracowaniem rad i postulatów:
- Szanuj drugiego człowieka – traktuj go podmiotowo.
- Zbuduj dobre porozumienie oparte na wymianie myśli, zrozumieniu potrzeb, wysłuchaniu oczekiwań i obaw.
- Jak? – poprzez komunikację i budowanie szczerej relacji.
- Musisz chcieć.
Podczas IV seminarium przyglądaliśmy się tym postulatom w perspektywie podejmowania współpracy przedszkoli, pedagożek, nauczycielek z rodzicami. Po co? Ponieważ spotkanie pedagoga i rodzica daje okazję do poznania kontekstu w jakim żyje dziecko. Współpraca jest możliwa, jeśli przyjmie się za pewnik, że rodzice znają swoje dzieci lepiej, niż wychowawca w przedszkolu lub szkole. Taka postawa otwiera na dialog. Rezultaty:
- wsparcie rodziców,
- wiedza o dziecku,
- kształtowanie sposobu komunikowania się,
- współpracowanie – a nie pouczanie.
Julia Dmeńska opowiadała o swoich doświadczeniach budowania współpracy z rodzicami w oparciu o idee Korczaka na przykładzie Wawerskiego Klubu dla Rodzin. U podstaw tej współpracy leży postawa wobec człowieka, przekonanie o tym, że każdemu należy okazywać szacunek. Taki punkt wyjścia pozwala na skuteczną komunikację, w której jest przestrzeń na mówienie i słuchanie o potrzebach, wypracowanie porozumienia, prowadzące do współpracy i do celu – partnerstwa.
W części warsztatowej miałyśmy okazję zastanowić się nad wdrażaniem takiej idei w naszych miejscach pracy i relacjach z rodzicami oraz sprawdzić, które elementy współpracy możemy zacząć realizować od zaraz, a które wymagają czasu lub zmiany nastawienia. Pomocne było również stworzenie katalogu cech pedagoga, które pomagają w budowaniu współpracy z rodzicami i z innymi osobami pracującymi w przedszkolach lub szkołach.
